Geschiedenis Shorin Ryu Karate-do

Alhoewel de Okinawaanse krijgskunsten eeuwenoud zijn traceert de geschiedenis van Shorin-Ryu naar een Okinawa met de naam Tode Sakugawa (1733-1815) hij is vaak geïdentificeerd als de vader van Okinawa karate.

Vroege ontwikkeling van Shuri-Te (Shorin-Ryu)

Okinawa heeft veel ryuha (stijlen of systemen) in de geschiedenis geproduceerd. Sommigen evolueerden van de leer van verschillende meesters, andere wijzen op een bepaalde stad of familietraditie die van de ene generatie op de andere werd overgedragen. In termen van de belangrijkste stroom van historische ontwikkeling van karate, zijn er van het oude Okinawa karate dat Te werd genoemd eigenlijk maar twee stijlen (Naha-Te en Shuri-Te).

Naha-Te

Naha-Te is ontwikkeld rond de belangrijkste havenstad Naha, een groot handelscentrum. Deze methode van Te werd bestendigd door Bushi Sakiyama (geb.1819), Arakaki Kamadeunchu (1840-1920) en Kanryo Higashionna (1851-1915). Naha-Te werd uiteindelijk bekend als Shorei-Ryu (inspirerende stijl) en vond verder zijn moderne uitdrukking in de Goju-Ryu en Uechi-Ryu-stijlen van het karate.

Shuri-Te

Shuri-Te, aan de andere kant, was een stijl die zich vooral ontwikkelde in de stad Shuri, de oude hoofdstad van Okinawa. Hier woonden ook de koning en de leden van de adel. Shuri-Te en een kleiner systeem dat in de nabijgelegen stad Tomari werd beoefend, bekend als Tomari-Te ontwikkelde zich tot Shorin-Ryu.

Van de twee stijlen van Okinawan Karate geschiedenis moet worden opgemerkt dat het Shuri-Te-systeem wordt gekenmerkt door meer snelheid en wendbaarheid dan het ingewortelde krachtige Naha-Te-systeem. Shuri-Te werd ook gekenmerkt als een meer offensievere stijl, terwijl Naha-Te als meer defensief van aard werd beschouwd. Beide stijlen zijn afgeleid van vergelijkbare Chinese krijgstradities. Naha-Te lijkt meer van de zachte technieken te hebben en de nadruk op ademhaling en controle van Chi of Ki (intrinsieke energie).

Shorin-Ryu Karate is een van de belangrijkste vormen van karate. Het werd geboren uit de krijgsvormen, -technieken en -tradities die werden beoefend in de Shuri en Tomari dorpen in Okinawa.

 Toshu Sakugawa

Toshu Sakugawa 佐久川 寛賀 1733 – 1815

Zoals gezegd werd Toshu Sakugawa (ook Tode Sakugawa of Kanga Sakugawa) vaak geïdentificeerd als de vader van Okinawa karate.

De krijgskunst van Tode Sakugawa was een mengeling van Shuri-Te en Chinese Kenpo. Zoals de traditie het voorschreef, werd Sakugawa in 1756 een student van de Chinese militaire gezant Kusanku (ook Kushanku). Kusanku was een zeer bekwame Kenpo-meester en beroemd om zijn vechtvermogen. Kusanku heeft veel dingen gedaan die de ontwikkeling van de Shuri-Te geschiedenis hebben beïnvloed.

Hij heeft veel autochtone Okinawans onderwezen, waaronder Chatan Yara en Shionja van Shuri. Hij bracht enkele van zijn studenten uit China naar Okinawa en zij verspreidden de Chinese stijl op Okinawa. Bovendien wordt gemeld dat Kusanku een manoeuvre heeft geïntroduceerd waarbij de gesloten vuist in een gevulde of gerede positie langs de zijkant van de romp werd gehouden en vervolgens vanuit deze positie een stoot werd gegooid, die het op karate wijze naar het beoogde doelwit kurkentrekkerde. Kusanku wordt ook verbonden met de introductie van een type kumite of sparring naar Okinawa karate. Deze kumite werd Kumiai Jutsu of vechttechniek genoemd.

Na zijn training bij Kusanku, werd Sakugawa bekend als een expert in de Chinese vechtstijl, genaamd Tode. Dit is de basis voor zijn bijnaam Tode (Chinese hand) Sakugawa.

Hij wordt beschouwd als de eerste leraar van Okinawa Karate. De redenering hierachter is dat Sakugawa naar men zegt de technieken van de Chinese stijl Kenpo (Tode) heeft gecombineerd met de inheemse Okinawaanse technieken van Shuri-Te en daarmee de basis vormen voor een echt Okinawan-karate. Sakugawa had drie studenten die zich onderscheiden als uitstekende krijgskunstenaars. Het waren Bushi Ukuda, Macabe Chokun en Bushi Matsumoto uit Urazoe. Maar zijn laatste en beroemdste student was echter Bushi Matsumura (1797-1889).

Vanaf hier beginnen de vier hoofdtakken van Shorin-Ryu

1. Matsumura Orthodox ofwel Saito
2. Matsubayashi
3. Shobayashi
4. Kobayashi

1. Matsumura Othodox (Saito)

Bushi Matsumura (1797-1889)

Sokon Matsumura, ook bekend als Bushi (Krijger) Matsumura en Shuri Matsumura (1797-1889), was een van de meest gerenommeerde vechtkunstenaars van zijn tijd. Hij staat bekend als de oprichter van Shorin Ryu Karate.

Matsumura is verantwoordelijk voor het voortzetten van de leer van de originele Shuri-Te. Matsumura koos de naam Shorin-Ryu (Shaolin in het Chinees) als de naam van zijn Ryu vanwege de band met de Shaolin-tempel in China. Hoewel sommige autoriteiten geloven dat Anko Itosu (1830-1915), de student van Matsumura, eigenlijk verantwoordelijk is voor het adopteren van de naam Shorin Ryu.

Matsumura werd gerekruteerd in dienst van de Sho-familie (koninklijke familie van Okinawa) en werd uiteindelijk de belangrijkste krijgskunst-instructeur en lijfwacht voor de Okinawaanse koning. Op een bepaald moment in zijn carrière (ca. 1830) ging hij naar China en studeerde de Shaolin-stijl van Chinese Kenpo (vuistmethode) en Chinese wapens. Het is ook bekend dat hij vele malen als gezant van de koning van Okinawa reisde naar Foochow (China) in de provincie Fukien. Na zijn terugkeer uit China organiseerde en verfijnde hij het Shorin-Ryu-systeem van Okinawan Karate.

Matsumura wordt verbonden met het doorgeven van de volgende kata: Naihanchi I & II, Passai Dai (Matsumura no Passai), Seisan, Chinto, Gojushiho (vierenvijftig stappen van de Black Tiger), Kusanku (de belichaming van Kusanku’s leer zoals doorgegeven aan Tode Sakugawa) en Hakutsuru (witte kraan).

De Hakutsuru kata bevat de elementen van het witte kraansysteem dat wordt onderwezen in het Shaolin-systeem van Chinese Kenpo. Een andere reeks kata, bekend als Chanan in Matsumura’s tijd, zou door Matsumura zelf zijn bedacht en was de basis voor Pinan I en II.

Matsumura kreeg de titel “Bushi”, wat Krijger betekent als erkenning van zijn capaciteiten en prestaties in de krijgskunsten van de koning van Okinawa. In feite vocht Matsumura inde geschiedenis vele malen maar werd hij nooit verslagen. Zijn krijgskunst en met name de organisatie van het Okinawa Shorin Ryu-systeem is de voorloper van vele hedendaagse karatestijlen geweest. Uiteindelijk zijn alle moderne stijlen van karate die zijn geëvolueerd uit de Shorin Ryu – Shuri Te lijn terug te voeren op de leer van Bushi Matsumura.

Matsumura Nabi

Matsumura Nabi (1860-1930)

Nabe Mastsumura, geboren in 1860, was de kleinzoon van Sokon Matsumura, die de Shōrin-ryū-stijl van karate stichtte. Door aan Sōkon gerelateerd te zijn, betekende dit dat Nabe het voorrecht had om buitengewoon grondig getraind te worden door zijn grootvader in de stijl van de familie, evenals het geheime witte kraan-systeem dat alleen aan directe familieleden werd gegeven.

In zijn vechtsportcarrière als sensei, had Nabe slechts één student: zijn neef, Hohan Sōken. Na zijn dood in 1930 gaf hij zijn Menkyo Kaiden aan Hohan Sōken, die de Matsumura-familietraditie van de Shurin Ryu-stijl voortzette.

Hohan Soken

Hohan Soken (1889-1982)

De volgende opvolger in het geslacht van Matsumura Shorin Ryu was Hohan Soken (1889-1982). Hij begon op zijn dertiende te trainen onder zijn oom, Nabe Matsumura.

Soken moest als jongere in het veld werken, ondanks zijn Samurai-afkomst. Na tien jaar basisopleiding onder Nabe Matsumura begon Soken de technieken van de witte kraan of Hakutsuru te leren. Dit was in 1912 toen hij drieëntwintig jaar oud was. Volgens Soken was dit een geheime techniek of trainingsmethodologie die alleen behoorde tot de familie Matsumura.

 

Soken’s instructie in de witte kraantechniek benadrukte evenwichtstraining. Een trainingsmethode die hij in de praktijk bracht, was het uitvoeren van de Hakutsuru-kata op een plank die in een vijver dreef. Het bord was net groot genoeg om zijn gewicht te ondersteunen. De Hakutsuru-techniek toont het Chinese concept van de zachte (verdedigende) vuist- en balanstraining terwijl het de delicate bewegingen van de witte kraan imiteert. In feite wordt dit concept overal in de kata van Matsumura Shorin-Ryu gevonden. Chinto gebruikt de eenbenige stand van de kraan bijvoorbeeld uitvoerig, Gojushiho gebruikt de bewegingen van de nek en de bek van de kraan in zijn techniek en Hakutsuru gebruikt de vleugel van de kraan.

Hohan Soken volgde ook een opleiding bij Kenwa Mabuni (1889-1953) en Gokenki, een Chinese theehandelaar in Okinawa. Gokenki’s stijl was Hakutsuru Kenpo (witte kraanvuist-stijl). Hohan Soken was een zeer gerespecteerde meester in Okinawa. Hij hielp de erfenis van Matsumura Shorin Ryu door te geven.

Misschien wordt zijn leven het best weerspiegeld in zijn eigen woorden – zijn doodsgedicht:

“Ik heb jullie alles geleerd wat ik weet, er is niets meer dat ik jullie kan leren, ik ben een kaars wiens licht ver heeft gereisd. Jullie zijn mijn kaarsen aan wie ik mijn licht heb doorgegeven, jullie zijn degenen die het pad voor anderen zullen verlichten. Vandaag zie ik om mij heen de lichten van Shaolin, de vlam van morgen. Mijn taak is volbracht, binnenkort zal mijn vlam eindigen. Leer de ware geest van het Karate-Do en op een dag mag je de Tempel van Shaolin betreden. “

Hohan Soken gaf zijn Menkyo Kaiden aan Fusei Kise voorafgaand aan zijn dood. De erfenis van Matsumura Shorin Ryu gaat verder met Fusei Kise.

Fusei Kise

Fusei Kise (1935)

Fusei Kise werd geboren op 4 mei 1935. Hij begon zijn studie van karate in 1947 onder zijn oom, Makabe Cho en later met Nobutake Shingake.

In 1958 begon Kise te studeren onder Soken Hohan. In 1960 werd hij een student van Nakamura Shigeru, oprichter van de Okinawa Kenpo Karate-Do Federatie, en na vijf jaar training met Nakamura, werd Kise gepromoveerd tot shihan (7e Dan).

Kise bleef zowel in Shorinji-Ryu Karate-do als Shorin-Ryu onder Soken trainen. In 1972 kwalificeerde Meester Kise zich voor de hanshi-titel door te slagen voor het 8e dan-examen gehouden door Hohan Soken en Makabe.

Hij ontving zijn 9e Dan van Meester Soken op 1 september 1976 en in 1977 richtte Meester Kise de Shorin-Ryu Kenshin Kan Karate en de Kobudo Federatie op. Fusei Kise werd gepromoveerd tot 10e Dan in Shorin Ryu door Meester Shigeru Tamaiya in 1987.

2. Matsubayashi

Nagamine Shoshin (1907 – 1997)

Chotoku Kiyan, Choki Motobu en Ankichi Arakaki waren de leraren van Meester Nagamine Shoshin.

Nagamine Shoshin was hoofd van Matsubayashi Shorin Ryu (Pine Forest Shorin Ryu) tot zijn dood in 1997.

Nagamine werd geboren in Naha in 1907. Hij begon karate onder leiding van Chojin Kuba op de leeftijd van 17. Hij verhuisde toen naar Shuri om te beginnen trainen onder Taro Shimabuku (Chubu-Ryu). Later trainde hij met Ankichi Arakaki en Kodatsu Iha (een student van Matsumura).

Nadat hij in het leger van Okinawa had gediend, keerde hij terug als politieagent en begon hij te trainen met Kiyan Chotoku, Choki Motobu en later Chosin Chibana.

In 1953 opende hij zijn eigen school in Naha en noemde zijn stijl van Shuri-Te, Matsubayashi-Ryu, naar zijn leraar. Nagamine’s stijl onderscheidt zich vooral van de anderen door een typisch snellere, lichtere beweging (in vergelijking met de Kobayashi-stijl).

Zijn systeem werd overgelaten aan zijn zoon Nagamine Matayoshi die stierf 2012.

Nagamine Matayoshi (1945-2012)

3. Shobayashi-stijl

 Chotoku Kiyan (1870-1945)

Chotoku Kiyan wordt over het algemeen toegeschreven als de grondlegger van Shobayashi Shorin-Ryu. Zijn discipelen, waarvan er vele zijn, omvatten Ankichi Arakaki en Shoshine Nagamine (verbonden met Matsubayashi Shorin-Ryu), Joen Nakazato (Shorinji-Ryu), Zenryo Shimabukuro (Chubu Shorin-Ryu), Tatsuo Shimabuku (Isshin-Ryu), Taro Shimabuku en Eizo Shimabuku.

 

 

 

Eizo Shimabuku (1925 – 2017)

Eizo Shimabuku, geboren in 1925 in het dorp Gushikawa, is naar verluidt de jongste 10e dan Hanshi ooit gepromoveerd op Okinawa.

Tijdens zijn opleiding studeerde hij onder Miyagi Chojun, Choki Motobu en ten slotte Chotoku Kyan. Hij ontving kobudo-training onder Shinken Taira. Hij wordt beschouwd als het huidige hoofd van Shobayashi Shorin-Ryu dat is doorgegeven door Kiyan.

Omdat Shimabuku de tradities en de voortreffelijkheid van Shorin-Ryu handhaafde na de dood van Meester Kyan, bevorderde Kangen Toyama, President van de All Japan Karatedo League en oprichter van Shudokan Karate, hem tot tiende graad zwarte gordel.

Kangen Toyama benoemde ook Shimabuku tot de voorzitter van de All Japan Karatedo League. Twee jaar later, in 1961, op 36-jarige leeftijd, kreeg hij de tiende graad rode gordel, de jongste man die ooit deze status heeft bereikt.

4. Kobayashi-stijl

Chosin Chibana (1886 – 1969)

Chosin Chibana werd geboren in Shuri op 5 juni 1886, in een bescheiden gezin in Tottori-cho, Shuri City, Okinawa.

Als een jongen, werkte hij in het veld om te helpen met zijn levensonderhoud. Hij ging naar de Okinawa Prefectual Grammer School. In 1898 voldeed Chibana met succes aan de vereisten die nodig zijn om Okinawa Prefectural Daiich Middle School te betreden, maar in 1900 verliet hij halverwege de school om een ​​student te worden van de alom gekende autoriteit van Karate, Ankoh Itotsu.

Hij begon te trainen met Yasutsune “Ankoh” Itosu nadat hij de Okinawa Kenritsu Dai-Ichi Chu-Gakko (middelbare school) had verlaten. Hij was toen 15 jaar oud.

Hij studeerde met Itosu tot de dood van zijn leraar op 26 januari 1915, op 85-jarige leeftijd. Vijf jaar later begon Chibana in zijn eentje te onderwijzen. Zijn eerste trainingshal bevond zich in Tottori-bori en toen zijn reputatie zich verspreidde, was hij in staat om een ​​tweede trainingshal te openen in Kumo-cho, Naha.

Gedurende deze tijd had Chibana een aantal opmerkelijke klasgenoten. Studenten die onder Itotsu Sensei met Chibana studeerden, waren Kenwa Mabuni, Choki Oshiro en Masashige Shiromo, om er maar een paar te noemen.

In 1920 opende Chibana Sensei twee dojo’s, één in Shuri en één in Naha. Kort daarvoor had Karate kennisgemaakt met het vasteland van Japan door twee klasgenoten van Chibana, Kenwa Mabuni en Gichin Funakoshi. Tijdens deze grote interesse in Karate zochten veel Karateka manieren om hun kennis aantrekkelijker te maken, maar Chibana Sensei beweerde dat het hem een ​​heel leven zou kosten om grondig te begrijpen wat hem door Itotsu Sensei was geleerd.

Hij zei vaak: “Karate is de studie van Kata (vorm) die we van onze voorouders hebben overgenomen zonder het te veranderen.” Gedurende deze tijd vonden veranderingen plaats in Karate en verschillende leraren begonnen hun respectieve systemen en Ryuha te noemen. Chibana Sensei noemde zijn systeem Shorin-Ryu.

Veel van de beste Chibana-studenten dienden en stierven tijdens de Tweede Wereldoorlog voor het Japanse keizerlijke leger. Eenmaal voorbij, keerde Chibana terug naar het onderwijs in Giho-cho (een deel van Shuri City). Van februari 1954 tot december 1958 was hij ook de belangrijkste karate-do-instructeur voor het politiebureau van Shuri City. Op 5 mei 1956 werd de Okinawa Karate-do Association opgericht en hij werd benoemd tot de eerste president.

Na zijn volledige leven te hebben gewijd aan Karate, organiseerde hij op 71-jarige leeftijd de Okinawa Karate Federation en trad aan als zijn eerste president. De Okinawa Karate Federatie bestond uit de belangrijkste Ryus die zich in Okinawa had ontwikkeld en de integratie ervan in een enkele federatie hielp om de ruzie tussen scholen en systemen over wiens systeem de beste was, te verminderen.

Sensei Chosin Chibana

In 1957, vanwege zijn inspanningen om Karate te verenigen op Okinawa, kreeg hij de graad van “Hanshi no Sogo” (doctoraatsheer) van de Dainippon Butokukai. Dit was de hoogste rang ooit gegeven aan een karate-instructeur en sindsdien heeft niemand meer deze rang gekregen.In 1961 scheidde hij zich af van het presidentschap van de Okinawa Karate Federation en organiseerde hij de Okinawa Shorin-Ryu Karate Association.

In 1964 kreeg Chibana te horen dat hij terminale kanker had. Tegen het einde van 1968 werd de toestand van Chibana-sensei erger en keerde hij terug naar het Ohama-ziekenhuis. Ondanks de inspanningen van de doctoren om zijn leven te redden stierf hij op 26 februari 1969.

Hij liet een leven achter dat volledig gewijd was aan Karate en de bijna onmogelijke prestatie om vijf van zijn discipelen, Chozo Nakama, Katsuya Miyahira, Kensei Kinjo, Yucho Ku Higa en Shugoro Nakazato, naar het stadium van Kyudan (9de graad) Karate Master te trainen.

Hij ontving de Vierde Orde van Verdienste (Heilige Schat, Kunyonto) van de keizer van Japan voor zijn levenslange bijdragen aan de krijgskunsten.

“Vroeger hebben we karate als krijgskunst getraind, maar nu trainen ze karate als een gymnastische sport.” Ik denk dat we karate niet als een sport moeten behandelen – het moet altijd een krijgskunst zijn! Je vingers en de toppen van je tenen moeten als pijlen zijn, je armen moeten als ijzer zijn, je moet denken dat als je schopt, je door de vijand heen probeert te trappen. Als je stoot, moet je stoten om te doden. Als je slaat, sla je om de vijand te doden, dit is de geest die je nodig hebt om verder te komen in je training “. – Chibana Chosin –

Chibana Chosin liet vijf oudere studenten achter – allemaal gepromoveerd tot de rang van 9e Dan ten tijde van zijn overlijden in 1969

Katsuya Miyahira (1918 – 2010)

(Katsuya Miyahira 1918 – 2010) Shorin Ryu Shidokan

Katsuya Miyahira was een van de beste studenten van Chibana Chosin.

Miyahira werd geboren op 16 augustus 1918. Hij werd in 1933 door Chibana sensei als student geaccepteerd. Hij ontving een shihan-certificaat van Chibana en opende in 1948 een trainingshal in Aza Kaneyuki Nishihara-gun – later verhuisde zijn school naar Aza Korai op in Okinawa City in 1953.

 

Miyahira creëerde de Shido-kan (Shidokan) tak van Kobayashi Shorin-ryu na de dood van zijn leraar Chōshin Chibana. Miyahira werd ook geïnstrueerd door Anbun Tokuda en Choki Motobu.

In 1969 werd hij president van de Okinawa Shorin-ryu Karate-do Association. In 1978 kreeg hij de rang van JuDan (10e Dan) Hanshi.

Yuchoku Higa (1910-1994)

Yuchoku Higa (1910-1994) – Shorin-Ryu Kyudokan Shinko Kai

Higa werd geboren in Naha, Okinawa, 4 februari 1910. Zijn eerste meester was de sensei Jiro Shiroma, die een specialist was in Shuri-te, en die hem gedurende 6 jaar trainde met intensieve beoefening van Kihon en Kata als basis. Pas in de laatste fase van de relatie met J. Shiroma voerde Higa de Kumite-oefeningen uit.

Na de dood van de meester Shiroma in 1933, en na een jaar alleen trainen, werd hij een leerling van de meesters Jinnan Shinzato en Seiei Miyahira.

Met Jinnan Shinzato die op zijn beurt een leerling was van meester Chojun Miyagi en behoorde tot de Naha-te school, leerde Higa de kenmerken van de stijl die tegenwoordig bekend staat als Goju Ryu.

In 1961, toen de eerste Shorinryu Karate-do Associatie van Okinawa werd gevormd, onder voorzitterschap van Meester Chibana, kreeg Higa de rol van vice-president.

Naast een rol in het Huis van Afgevaardigden van Okinawa, als president of lid, was hij acht keer achtereen ook president van de Okinawa Federatie van Karate en Kobudo, hoofdadviseur van de Okinawa-vereniging van meesters van karate-do enz.

Higa ontving ook ontelbare onderscheidingen, waaronder die voor illustere personen die door Keizer Hirohito waren uitgenodigd voor het Koninklijk Paleis in Tokio. In 1976 ontving hij zijn Hanshi 10de Dan.

In 1992 nam hij samen met andere grote meesters deel aan een van zijn laatste en meest memorabele tentoonstellingen in het Shuri-kasteel. Het jaar erop, in februari, ontving hij de karate-do verdienprijs toegekend door de Ryu Kyu-pers. Meester Yuchoku stierf op 6 november 1994 in Naha, op 84-jarige leeftijd.

Shuguro Nakazato (1919 – 2016)

Sensei Shuguro Nakazato (1919 – 2016) Shorin-Ryu ShorinKan

Shuguro Nakazato werd geboren in Naha-stad Okinawa op 14 augustus 1919. Terwijl hij in 1935 de normale school in Osaka Japan volgde, begon hij zijn studie van Karate op 16-jarige leeftijd in opdracht van Ishu Selichl. Nakazato studeerde 6 jaar bij Sensei Ishu. Tijdens de oorlog bevond hij zich op de Japanse kruisweg. Nadat de oorlog voorbij was, keerde Nakazato terug naar zijn huis in Okinawa om zijn familie te vinden. In juni 1946 begon hij zijn studie van Karate onder Choshin Chibana, die de Menkyo-erfgenaam was van Anko Itosu. In 1948 sloot Chibana’s Shuri-dojo, maar Nakazato zette zijn studie voort bij meester Chibana. Gedurende een jaar gaf Chibana Nakazato persoonlijk bijles bij het huis van Chibana.

In 1951 was Nakazato behulpzaam bij het helpen van Chibana bij het openen van zijn nieuwe DAI ICHI DOJO in Naha City in Matsuo. Chibana ging door met zijn persoonlijke begeleiding van Nakazato aan de Dai Ichi Dojo tot 10 januari 1954, toen Nakazato zijn Shihan Menkyojo ontving, waarop hij Shihan Dai van Meester Chibana (assistent) werd. Na werk als de Shihan Dai in de Dai Ichi Dojo onder Chibana gedurende anderhalf jaar, werd Nakazato in opdracht van Chibana op zoek naar de Shorin-Ryu. ShorinKan Nakazato-dojo in Naha City in Aza.

Okinawan Karate Federation

Nakazato werd aangesteld als een van de directeuren van de Okinawan Karate Federation toen het in 1956 werd gevormd met de vier grote (shiryuha) systemen van Karate in Okinawa Goju-Ryu; Uechi-Ryu, Shorin-Ryu, Matsubayshi-Ryu. Gedurende deze tijd wijdde Nakazato al zijn tijd en energie aan het onderwijzen en perfectioneren van Shorin-Ryu Karate-do. In 1960 promootte de Okinawa Karate Federatie hem tot Eight Degree Black Belt en Kyoshi. Zeven jaar later vervolgde Nakazato zijn klim naar de top van de Shorin-Ryu-hiërarchie toen meester Chibana en de Okinawa Shorin-Ryu Karate-do Kyokai hem tot Hanshi en 9th Degree Black Belt (1967) promoverden.

Na de dood van Chibana Sensei in 1969 werd Nakazato Sensei de president van de Okinawa Shorin-Ryu ShorinKan Karate-do Kyokai en werd gepromoveerd tot 10e Dan in 1980.

Sensei Nakazato is een van de meest invloedrijke karate grootmeesters in de Okinawa geschiedenis en reist vele malen een jaar om het traditionele Okinawan Shorin-Ryu ShorinKan Karate (Kobayashi-Ryu) systeem te promoten. Hanshi Ju Dan was hoofd van de karate delegatie in Okinawa en werd gevraagd om een ​​speciale uitvoering te geven op de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta, Georgia.

Nakazato begon zijn studie van wapens bijna vanaf het begin van zijn opleiding in 1935. Hij werd opgeleid in de sai, bo, nunchaku, tonfa en kama, maar hij specialiseerde zich 4 jaar in Bojutsu. Hij promoot verschillende vormen binnen de Yamani Ryu en Nakaima Ryu Kobudo-systemen. Nakazato sensei is onlangs overleden op 97-jarige leeftijd (2016) en gaf de leiding over Shorinkan door aan zijn zoon Minoru.

Chozo Nakama (1899–1982) en Kensei Kinjo (1913-1971) grondleggers van Kushin-Ryu.